Menu

Skeletaandoeningen

Bindweefsel zit overal in ons lichaam waar steun gegeven moet worden. Het houdt bijvoorbeeld botten en de banden van gewrichten op hun plaats. Maar geeft ook de huid stevigheid. Spieren, botten, kraakbeen, ligamenten (banden) en pezen zijn voornamelijk uit bindweefsel samengesteld. Onder bindweefselaandoeningen vallen dan ook veel verschillende ziektebeelden. Vele van deze ziekten zijn erfelijk. Ook skelet of botaandoeningen vallen onder de aandoeningen van bindweefsel. Kenmerken van bindweefselaandoeningen kunnen zijn: hypermobiele gewrichten, fragiele of elastische huid, verwijding of scheuren van bloedvaten, oogafwijkingen en skeletafwijkingen.

Inhoud van deze pagina

Voorbeelden van bindweefsel aandoeningen die veel gezien worden binnen de kinderrevalidatie:

  • Marfansyndroom; is een aangeboren en erfelijke afwijking van het bindweefsel die wordt veroorzaakt door een verstoring in bouw of functie van fibrillines. De belangrijkste marfanverschijnselen zijn te zien aan hart, bloedvaten, ogen en skelet.
  • Ehlers-danlos syndroom; Ehlers-danlossyndroom (EDS) is een aangeboren en erfelijke aandoening waarbij het bindweefsel niet goed is aangelegd. Er zijn verschillende typen van deze aandoening. Bij bijna alle typen EDS zijn de gewrichten beweeglijker.
  • Osteogenenis Imperfecta (OI); is een aangeboren en erfelijke aandoening van het steunweefsel. Deze ziekte wordt vooral gekenmerkt door een verminderde stevigheid van de botten. Hierdoor kunnen botbreuken (fracturen) en vergroeiingen (deformaties) van de armen, benen, wervelkolom, borstkas en/of het schedel gemakkelijk ontstaan. Tevens kunnen de gewrichten overbeweeglijk zijn.
  • Arthrogryposis Multiplex Congenita (AMC); is een verzamelnaam voor verschillende ziekten die één kenmerk gemeen hebben: bij de geboorte vertonen meerdere gewrichten standsafwijkingen (contracturen). De gewrichten zijn niet goed te bewegen of blijven uit zichzelf in een bepaalde stand staan.
  • Reductiedefect; is een beeld waarbij een ledemaat bij de geboorte niet goed aangelegd blijkt te zijn. Hierbij kunnen kleine of grote delen van een ledemaat of meerdere ledematen afwezig zijn.